Imos a autoreferenciarnos sen disimulo… coma se fósemos un mal dicionario. Ou un mal investigador. Ou un narcisista sen redención. Vou retomar referencias recentes deste mesmo blogue.

Con Yo soy así, y así seguiré, ¡nunca cambiaré! Alaska agasalla ao mundo unha sedutora mensaxe de chamada a ser auténtico desde a espontaneidade. Se queres cambiar, polo menos de páxina, podes ver máis e buscar argumentos  punkis para darlle un  zasca a ese propósito de lealdade á rixidez.

Tentando observar o reverso tenebroso da proposta de fidelidade aos principios de Alaska, pregúntome se Temos capacidade de elección? Polo menos, aquí e agora, podes decidir se lle dás ou non a ver máis.

Un bo amigo repíteme nestes días de redacción de posts ao redor de contidos de VIRADA: “David, para quen escribes? Creo que tes que ser máis claro. Que queres dicir, en realidade? As túas referencias son de señor maior, e a túa forma de contar, con demasiadas subordinadas… Ve ao gran!”.

Como homenaxe a Javier, calo e cedo a palabra aos artistas, que din de forma sinxela cousas complexas. Aquí vai a letra da composición de Julio Numhauser interpretada por Mercedes Sosa.

Picando na imaxe poderás escoitar a canción en Youtube.

 

 

Todo cambia

Cambia lo superficial, cambia también lo profundo,

cambia el modo de pensar, cambia todo en este mundo.

Cambia el clima con los años, cambia el pastor su rebaño,

y así como todo cambia, que yo cambie no es extraño.

 

Y el más fino brillante de mano en mano su brillo,

cambia el nido el pajarillo, cambia el sentir un amante.

Cambia el rumbo el caminante, aunque esto le cause daño,

y así como todo cambia, que yo cambie, no es extraño.

 

Cambia, todo cambia. Cambia, todo cambia.

Cambia, todo cambia. Cambia, todo cambia.

 

Y el sol en su carrera cuando la noche subsiste,

cambia la planta y se viste de verde en la primavera.

Cambia el pelaje la fiera, cambia el cabello el anciano,

y así como todo cambia, que yo cambie, no es extraño.

 

Cambia, todo cambia. Cambia, todo cambia.

Cambia, todo cambia. Cambia, todo cambia.

 

Pero no cambia mi amor, por más lejos que me encuentre.

Y el recuerdo, ni el dolor, de mi pueblo y de mi gente.

Y lo que cambió ayer tendrá que cambiar mañana,

así como cambio yo en esas tierras lejanas.

 

Cambia, todo cambia. Cambia, todo cambia.

Cambia, todo cambia. Cambia, todo cambia.

 

Se es unha atrevida, convídoche a facer algo friki. Volve escoitar a canción, nesta ocasión cos ollos pechados, e facendo o exercicio de identificar que está a cambiar no teu traballo, na túa organización… e que queres salvar do cambio.

Se o anterior é para ti de primeiro de frikismo, e ti es unha persoa de nivel avanzado, pon esta música a lume de biqueira en casa e baila coma se non houbese un mañá…

 

David Pereiro. Responsable de VIRADA.

Voltar

Deixa un comentario

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *