Que unha gran líder sexa convincente coas cousas que diga relaciónase directamente coa súa competencia no manexo das conversacións, algo que vai máis aló de falar. Nesta complexa ecuación que ten que ver co acto comunicativo hai máis variables e factores que a palabra. Fai un pouco de filosofía?
Só catro parágrafos de filosofía. Se es alérxico, sáltaos
Falamos para que alguén nos escoite. Para que alguén, que podemos ser nós mesmos ou outras persoas, fagámonos cargo do que dicimos e suceda algo. Falamos para que algo pase. Falamos para xerar acción.
Estas frases tan contundentes deste primeiro parágrafo parece que non din moito, pero atesouran unha gran carga ontolóxica, isto é, que refiren como vimos sendo o que somos como persoas. Remítennos a como nos construímos como como persoas: somos acción.
Dito doutro xeito: as persoas non somos dunha determinada maneira que é estática e constante; senón que declaramos aquí que as persoas somos o que imos facendo, e facemos o que somos. Por tanto, se cambiamos o que facemos, cambiamos o que somos. E o que somos cambia co que facemos. Non hai nada que sexa “nós mesmos” afastado das accións que executamos.
Unha das accións máis potentes que facemos as persoas é conversar, comunicarnos, falar… Esta acción comunicativa vai xerando o que somos.
Algo máis técnico: nunha conversación hai distintos elementos
Como dirían Les Luthiers no seu inesquecible O carreiro de Warren Sánchez, picar aquí, “analicemos a frase”…
Cando conversamos, isto é, cando interactuamos para provocar un discorrer de accións, facémolo implicando nese proceso non só o que dicimos (a linguaxe), senón tamén desde onde o dicimos (o corpo) e como o vehiculamos (a emocionalidade).
Nunha conversa, están sempre presentes (non se entende a conversación sen a contribución específica de cada un ou destes elementos) cada un destes factores: a linguaxe, o corpo e a emocionalidade.
A linguaxe
Empecemos polo que nos é máis familiar. Para conversar utilizamos a linguaxe, isto é, un código, que adoita ser un idioma. Conversamos en Lingua de signos, en Galego, en Inglés, en infinidade de idiomas. E en cada un deles facemos esencialmente tres cosas:
- Falamos.
- Escoitamos.
- Gardamos silencio.
Este tres cosas xeran distintos cursos de accións futuras.
Cando falamos, utilizamos dúas modalidades da fala: ou propomos ou indagamos.
E cando conversamos utilizamos distintas accións coa fala. Isto é, utilizamos distintos actos lingüísticos:
- Afirmacións: describimos as cousas que nos rodean. Achegamos datos, describimos feitos.
- Xuízos: facemos interpretacións das cousas que percibimos.
- Declaracións: dicimos cousas que crean realidade a partir dese momento, por exemplo como cando dicimos ?si? ou ?non?.
- Promesas: son un tipo de declaracións que nos comprometen con outras persoas.
O corpo
Sempre está aí, aínda que non nos deamos conta. O noso corpo, a nosa bioloxía, condiciona nun alto grao a nosa capacidade para xerar cursos de accións, para establecer conversacións.
Non só a nosa bioloxía, senón a nosa corporalidade. A forma en que manexamos o noso corpo: posturas, miradas, disposicións… todo ten impacto no noso propósito conversacional, nos cursos de accións que queremos que se produzan.
A emocionalidade
A xestión das irreprimibles emocións resulta un elemento crave nunha conversa. Todos sabemos como a tristeza pode dar tonalidade ás conversacións, como nos pode abrir a un universo de maneiras de ver as cousas que nos pode valer ou non para o noso propósito conversacional.
Outro tanto pasas con outras emocións básicas, e outras emocións máis elaboradas.
E todo isto, para que?
Dwight D. Eisenhower, afirmaba que o liderado é a arte de conseguir que outra persoa faga algo que queres facer porque quere facelo. Entendo que isto é aplicable a un mesmo: liderado persoal para conseguir de min que faga algo que quero.
Temos unha boa e unha mala noticia respecto disto. Primeiro a boa.
Na tarefa de incrementar a efectividade do noso liderado persoal e organizacional, coñecemos cales son os elementos presentes nas conversacións. Podemos aprender a manexalos e dispolos para lograr unha maior influencia comunicativa para obter os resultados que esperamos. Perdemos a inocencia, sabemos porque suceden algunhas cousas.
Agora a mala. Este coñecemento é algo de moitísima utilidade, pero a excelencia no exercicio do liderado ten que ver moito co adestramento constante das competencias conversacionais. Como no baloncesto, é preciso aprender, autocorrexirse e repetir para adquirir esta competencia de maneira excelente.
En VIRADA queremos acompañarche na práctica desta disciplina co propósito de que sexas líder da túa propia vida, e que o teu liderado soborde na organización na que participas. Falamos?
Programa VIRADA Liderado. Pinchar aquí.
David Pereiro
Socio Consultor de Algalia Servizos para o Terceior Sector