Somos como nos dicimos que somos e xa non hai volta de folla? Podemos transformarnos? A persoa que di que non ten un liderado innato pode ter a esperanza de crecer nesta competencia?
Ademais, para que facelo?, para que avanzar nisto? Non resulta un pouco presuntuoso isto de querer ser líder? Contáronnos que é mellor non destacar…
Eterno e antigo debate: nácese con liderado, ou adquírese?
En repetidas ocasións tiven a oportunidade de escoitar unha conversación do seguinte tipo:
– Que cambie isto que me dis para ser mellor líder? Pero se eu son así!
– Pois sei doutra maneira! É que o necesitamos, e é posible que a ti che vaia mellor.
– Que dis! Hai cousas que a unha certa idade non se cambian!
– Ti crees? Pois vai tocar transformarse! Se non es capaz, que poucas saídas nos deixas…
Cantas cousas levamos na nosa mochila! A estas alturas, quen non crea que o cambio sucede de forma inevitable é que ten unha gran capacidade de abstracción respecto do que ocorre dentro e fóra da súa propia persoa. Poucas cousas son máis evidentes que o cambio, sobre todo na súa dirección máis inexorable: aquilo que non se coida, deteriórase. Cambia, en definitiva.
Entendo que temos esperanza. En sentido contrario ao descrito máis arriba, aquilo que se coida pode crecer e florecer. Póndonos científicos, a neuroplasticiadade do cerebro ábrenos oportunidades até o último momento para aprender a facer cousas distintas, para elixir outras accións, para ser persoas distintas.
Coidamos o liderado nas nosas organizacións? Rotundamente si. É algo que nos preocupa, que nos ocupa, que entendemos que ten unha relación directa coa efectividade das nosas organizacións, coa coherencia e aliñamento das persoas que participan nelas coa causa e finalidade das mesmas. O sector da Economía social é máis que sensible a este signo dos tempos.
Non teño tan claro que, a pesar de que estes contidos se están traballando de maneira explícita en moitas organizacións, superárase un esquema mental ríxido que leva a pensar que o liderado é algo que ten que ver con xefes, con persoas directoras, coordinadoras, responsables. Evidentemente, espérase das persoas que contribúen desde esas funcións de responsabilidade dispoñan de competencias de liderado para que realicen ben o seu traballo, pero o liderado non é unha posición nunha organigrama. Non é un posto. É unha actitude, un desempeño, unha disciplina, un curso de accións que desenvolve calquera persoa en calquera posicionamento organizativo.
Como dicía Mapfre na súa publicidade, polo menos hai un tempo, Ser grande é unha actitude, non unha dimensión, engado eu. Exercer o liderado é unha disposición, unha disciplina para calquera na organización.
Evidentemente, como no mundo dos superheroes, un gran poder esixe unha gran responsabilidade, e as persoas con poder nas organizacións (a que están nos órganos de goberno, en funcións directivas, coordinando persoas e equipos, en contacto directo con persoas que esperan ser apoiadas…) teñen unha gran responsabilidade no exercicio do seu liderado.
Desde onde se produce o cambio para mellorar o propio liderado?
Pódenos axudar ver á persoa como un todo integrado de corpo, emoción e linguaxe. Temos experiencia de que o noso corpo é caixa de resonancia de emocións (a ti o stress vaiche ao estómago, ás cervicais?), que as emocións impactan sobre as cousas que nos dicimos ou dicimos (non te sentiches frustrada e dixécheste que até aquí puiden chegar?), e que o que nos dicimos ou dicimos xera un corpo e emoción distintas (veña, que podes, Mari Puri!)?
Desde ese sistema integrado de Corpo, Emoción e Linguaxe desenvolvemos as nosas accións e perseguimos con elas os resultados que queremos obter. Case sempre sucede o esperado: lográmolo. Ás veces, non obtemos os resultados esperados. Isto é: non logro que as cousas sucedan dunha determinada maneira na miña organización, sinto triste ou preto da ira, dóenme as costas…
Que tipo de cambio é o máis habitual?
Cando non obtemos os resultados esperados, o máis habitual é revisar o que fixemos, as accións que despregamos desde esa complexidade que somos. Vou facelo de maneira distinta!, dicímonos. E moitas veces sucede o que esperamos. Á segunda, ou terceira, vai a vencida.
Hai un cambio máis radical?
E que pasa cando nin con moitos intentos obteño o que desexo? Podemos abrir un camiño novo, máis difícil e radical, que precisa doutras competencias, que se asenta noutros supostos e desenvólvese por outros itinerarios. Teño capacidade para observar as cousas que non me funcionan doutro xeito, con outra mirada. Unha mirada que abra novas posibilidades e resultados.
En definitiva: non cambio soamente o que fago, senón como vexo as cousas. Cambio eu.
Unha proposta para traballarse e transformarse persoalmente.
En VIRADA queremos acompañarche no camiño por estes novos vales, espazos que abren novas posibilidades e que favorecen que a capacidade para liderar, esteas onde esteas.
En VIRADA acompañámoste a desenvolver o teu propio liderado persoal, para que vaia crecendo e transformándoche e transformando a túa contorna máis inmediata
Falamos? Programa VIRADA Liderado.
David Pereiro
Socio Consultor de Algalia Servizos para o Terceiro Sector