FEGEREC, unha entidade social que contribúe ao coñecemento das enfermidades raras, a súa prevención, tratamento e o coidado das persoas que as padecen en Galicia, participou na quinta edición de VIRADA Equipos, con 5 persoas nos talleres e 4 máis nas sesións de coaching.
Carmen López, a directora de FEGEREC, xa participara en edicións anteriores de VIRADA Liderado e convidou, nesta ocasión, ao seu equipo técnico, a desenvolver as súas competencias en VIRADA Equipos.
1- Carmen, participaches en VIRADA Liderado e tamén, co teu equipo profesional de FEGEREC, en VIRADA Equipos. Que diferenzas tiveron eses dous itinerarios de aprendizaxe?
Baixo o meu punto de vista, ambos itinerarios son complementarios. VIRADA Liderado permitiume chegar a VIRADA Equipos con outra mirada, resultándome difícil neste momento pensar en ambos de maneira independente.
Creo que sería unha oportunidade de mellora que todos os membros do equipo pasasen por ambos os itinerarios, sobre todo polo de Liderado, pois todas conformamos a tripulación de FEGEREC. Compartimos e abrimos novos roteiros, buscamos o vento máis favorable e, nalgún momento, lideramos ou colideramos este veleiro.
VIRADA Liderado supón case un espirse, unha mirada e escoita cara a dentro, baixo a mirada e a escoita doutras persoas que inicialmente descoñeces pero que, conforme avanza o programa, acabas compartindo con eles esa mirada, esa escoita e moitas máis cousas, con respecto e con calidez.
Un sente nunha posición máis libre á hora de participar e compartir, ben desde a 1ª liña, a 2ª, a 3ª… ou pasar totalmente desapercibida.
É un avanzar desde un mesmo, desde dentro cara a fóra, tomado conciencia de como nosa maneira de sentir, pensar, actuar, comunicar e escoitar proxectámola no desenvolvemento do noso propio traballo e no do equipo, impactando á súa vez na organización, para o bo e para o non tan bo.
É un baño de contidos, persoas, emocións, coñecemento, experiencias, onde aos poucos vas perdendo o medo ou a inseguridade que conleva a exposición, respectándonos, aceptándonos e dándonos oportunidades para unha posible mellora, ou simplemente, aceptando máis saludablemente o que hai.
É un programa moito máis emocional e, por momentos, a súa intensidade resulta difícil de manexar. Deixa unha maior pegada para o teu desenvolvemento profesional e persoal.
En termos náuticos, sería participar nunha travesía determinada cun veleiro prestado, pero que o teño que sentir como propio, onde o rival é un mesmo, onde debo revisar a embarcación, preparala adecuadamente, e dispoñer dunha boa caixa de ferramentas, buscar o vento máis favorable e saber cando debo afrouxar ou tensar as velas, e buscando se é posible o goce da travesía.
VIRADA Equipos resulta menos intenso a nivel emocional, pero non por iso menos produtivo. Aquí iriamos do grupal ao individual e viceversa. Sufrín moito menos, e si máis protexida polo equipo. É como xogar en casa. Goceino moito e rinme moito máis. Á hora de intervir tes máis presente aos teus compañeiros de equipo.
Deume un xute de enerxía, de confianza de fronte ao futuro no equipo, de goce. Foi unha oportunidade para coñecelos mellor e que me coñezan, os seus roles, e ver claramente como o traballo de cada persoa compleméntase e favorece de forma bidireccional ao dos demais.
En termos náuticos, sería participar en varias regatas, adestrándonos para contar cunha tripulación ben preparada, ben distribuída, onde todos debemos coñecernos e confiar na embarcación que compartimos, buscando o vento favorable xuntas, sabendo onde debemos estar en cada momento e os roteiros máis adecuados para alcanzar as metas propostas, a pesar das tormentas que xurdan na travesía.
2- Que che achegou a ti, ao teu equipo e á túa organización, a participación nestes dous programas?
Supuxo unha oportunidade de coñecernos mellor e adquirir competencias persoais, interpersoais, como equipo e como organización, para crecer como persoas, como profesionais e como organización.
Son máis consciente das achegas de VIRADA unha vez que finaliza esta experiencia formativa, no día a día e tras o paso do tempo. Foi unha oportunidade persoal, profesional, de equipo e de organización. Axudoume a coñecer e coñecerme, a identificar competencias, debilidades, conflitos, liderados e utilizalos a favor do vento.
Como Equipo, permitiunos:
- Identificar debilidades, fortalezas do equipo e de cada un dos seus membros, así como coñecer mellor as súas competencias, as súas preferencias e, con todo iso, crear oportunidades de mellora a nivel profesional, de equipo e como entidade.
- A relevancia de coidar e coidarse no ámbito laboral.
- Mellorar a capacidade de tomar decisións e responsabilidades individuais e compartidas. Ter unha fotografía máis real do perfil do equipo, de como desenvolvemos a nosa actividade profesional, como nos relacionamos, como nos comunicamos, como sufrimos e como gozamos.
- Darnos conta de que levamos anos esprintando, centrados na tarefa e os resultados, pasando de puntillas o goce das etapas alcanzadas e dos resultados. Ser conscientes do risco que isto supón a nivel persoal, de equipo e para a organización.
- O importante que é pararnos a compartir, comentar, expresar sobre o noso equipo, de coñecer as diferentes visións dos seus integrantes, creando un espazo que dea lugar ao fortalecemento e reforzo do mesmo.
Faiche máis consciente do esforzo e implicación das persoas do equipo coa entidade, cada unha no seu ámbito.
Como FEGEREC fomos conscientes da necesidade de deternos para reformularnos onde estamos, onde debemos chegar, as novas metas a alcanzar, o que, o como, o para que, o para quen, o por que e con quen. De poñer un teito para a nosa actividade asistencial.
Sentimos a necesidade de reflexionar sobre a adquisición dunha nova embarcación, decidir o seu tamaño, reaxustar a súa tripulación, dispoñer de boas velas e de motor, e contar cunha boa caixa de ferramentas e ao alcance de toda a tripulación.
Adquirimos competencias a través das persoas que conforman o equipo, para que Fegerec continúe sendo máis que a suma dos seus partes, un equipo de esforzo, un equipo de equipos, formado por persoas comprometidas, ilusionadas, e en busca constante de melloras.
No ámbito individual supuxo identificar capacidades e aceptar limitacións, adquirir novas competencias persoais e profesionais e a gozar máis das diferentes etapas do camiño.
Deime conta do que e o como actúo ou non actúo, digo ou non digo, sinto ou non sinto, miro ou non miro… como todo iso pode favorecer ou limitar a outros membros do equipo, e o seu impacto neste e a entidade. Houbo unha aceptación máis saudable e construtiva da crítica, dos posibles erros ou dificultades, e achegoume máis seguridade en min mesma.
Co programa entendín a importancia do equipo no liderado, os beneficios e a necesidade do coliderado. A mellora da confianza no equipo e a ampliación da rede de relacións, ademais de aceptar a delegación de tarefas e responsabilidades para sentirme máis lixeira de equipaxe.
3- Que reticencias, temores ou dificultades crees que han de superar, tanto persoas como equipos, para abrirse a este tipo de propostas de desenvolvemento?
A exposición ante terceiros pode chegar a ser molesta senón se xestiona adecuadamente dentro do grupo formativo. En VIRADA Equipos, ás veces resulta difícil asumir e escoitar a crítica nas sesións grupais por parte de membros do mesmo equipo, pero hai que vela como unha oportunidade de mellora. Inicialmente pode xerar certa angustia o repensar, rebuscar e poñer todo patas para arriba, para finalmente conseguir reordenarche, atoparche e atoparnos.
Na nosa experiencia en VIRADA Equipos botamos de menos o guiarnos para dar un valor máis operativo e práctico aos informes Belbin dentro da organización e o equipo.
Quizais as sesións de coaching de equipo deberían ser menos lineais… Non conseguimos a implicación de todo equipo nas propostas expostas.
4- Que se ten que dar para que sexa o momento oportuno para participar nestas dúas propostas?
É o momento oportuno se o que queremos non é só manter a nosa embarcación á flote, senón descubrir novos roteiros, preparar adecuadamente á tripulación, coidala e gozar da travesía, sen perder o rumbo.
Ás veces o momento xorde cando debemos navegar con pouco vento ou con vento forte, ou con vento en contra ou porque debemos atopar o rumbo, ou porque a nosa embarcación necesita reparacións e a tripulación necesita apoio, ou simplemente porque debemos afrouxar as velas, ou tensalas na súa xusta medida, ou resgardarnos da tormenta.
Creo que o momento pode ser calquera. As entidades, do mesmo xeito que os veleiros, necesitan estar constantemente a punto no seu goberno, na súa dirección, no seu funcionamento. Todos debemos contribuír a manter a embarcación, cocreando e compartindo un mesmo rumbo, buscando o vento e a corrente máis favorable desde cada posición.
5- Hai algo que queiras compartir para animar a emprender este camiño a outras persoas, a outros equipos, a outras organizacións?
O Programa VIRADA axúdanos a obter unha fotografía máis real, máis recoñecible dun mesmo, do equipo do que unha forma parte e da entidade, aprendendo a identificar e aceptar competencias, fortaleza, debilidades, limitacións, necesidades, oportunidades. Con todo iso, cocrear un espazo de adestramento idóneo para aceptar e afrontar retoques para crecer e avanzar no camiño. Gozando todo o que sexa posible do mesmo.
Axúdache a prepararche e preparar unha tripulación máis competente, máis eficaz, máis segura, máis ilusionada e comprometida coa causa, identificando onde debemos estar en cada momento na nosa embarcación, achegando e compartindo claves para navegar ante condicións adversas.
É un bo adestramento para regatistas, cando a embarcación e a súa tripulación chega ao momento que necesita prepararse para navegar por baixo dos 8 e por encima dos 20 nós de vento, pois isto facilitaríanos avanzar para as nosas metas. Nas organizacións poucas veces navegamos nunha zona confort.
Axúdache a identificarche e identificar á tripulación, a recoñecer e optimizar os recursos persoais, identificar as súas fortalezas, as súas debilidades e telas en conta á hora de asentar sobre elas unha organización máis competente e segura.
Axúdanos a controlar a arte da navegación nas nosas entidades, avanzando cara ao noso destino, aínda que non teñamos vento, aínda que non teñamos motor, ás veces en liña recta, co vento a favor, e outras zigzagueando.
Axúdanos a valorar que tan importante como o camiño son as etapas por percorrer, e que en equipo é máis fácil e sostible coller un rumbo facilitador e non ir á deriva.
